اسرار امروز. برای یک بار هم شده متولیان اجرایی و تقنینی کشور اعلام کنند که سهم هر ایرانی از درآمد کشور به چه میزان است و هم اکنون فاصله طبقانی و عدم تعادل درآمدها در جامعه ایرانی به چه معناست؟
چرا کارگران اعم از مشاغل آزاد و وابسته در مواقعی همچون انتخابات برای سیاسیون عزیز دردانه می شوند ولی در تقسیم غنائم و بیت المال نه تنها سهم خود را نمی گیرند بلکه یارانه شان نیز قطع می شود؟
تا کی قرار است شعار درمانی کنیم و با وعده های پوچ و بی اساس مردم را به وعده هایی همچون برجام امیدوار کنیم؟
چگونه می شود افراد عادی اگر بخواهند تسهیلات بگیرند و یا گرفته اند پیامک های اقساط شان در موعد مقرر ارسال می شود اما قطع یارانه شان را به پای سیستم می نویسند و مسئولیتی متوجه هیچ مسئولی نمی شود و اساسا پاسخگو نیستند ?
از طرفی هر روز شاهد گزارش برخورد قوه قضائیه با اختلاس و یا احتکار و یا… هستیم و متاسفانه بعضی از مسئولان ارشد از عملکرد قوه قضائیه انتقاد می کنند و به جای پاسخگویی از عملکرد ضعیف شان،مطالبه گر شده اند.
برای یک بار هم شده متولیان اجرایی و تقنینی کشور اعلام کنند که سهم هر ایرانی از درآمد کشور به چه میزان است و هم اکنون فاصله طبقانی و عدم تعادل درآمدها در جامعه ایرانی به چه معناست؟
تا کی قرار است طبقات ضعیف همواره مستضعف بمانند و صرفا در ایام خاص مانند انتخابات، سیاسیون به آنها مراجعه کنند و وعده های پوچ و بی اساس دهند؟
وقتی هیچ هماهنگی بین دستگاههای خدمات رسان و دستگاههای متولی تولید وجود ندارد و بخشی نگری، آفت دستگاههای اجرایی شده است و مرجعی بنام مجلس شورای اسلامی برنامه ای جهت هماهنگی دستگاهها ندارد، چگونه می توان انتظار داشت تولید در کشور ما رونق خواهد گرفت و به تبع آن شبکه اشتغال، ازدواج و مسکن به راه خواهد افتاد؟
صراحتا اعلام می کنم دستگاههای اجرایی به روزمرگی و انفعال دچار شده اند و نه تنها از بخش خصوصی حمایت نمی کنند بلکه بعضا افرادی کارچاق کن را نیز در درون خود پرورانده اند و به همین خاطر است که بخش خصوصی هیچ اعتمادی به فرصت های سرمایه گذاری بخش های دولتی و عمومی از جمله شهرداری ها و دهیاری ها ندارند و با وجود اینکه نقدینگی فراوانی در جامعه وجود دارد اما همچنان هر کسی بصورت جزیره ای تصمیم می گیرد که از سرمایه اش در کجا بهره ببرد و به عبارت دیگر همواره منافع اشخاص تامین می شود نه منافع ملی.
چطور مسئولان اجرایی و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی این شکاف طبقاتی و تضعیف شدن محرومین جامعه را روز به روز مشاهده می کنند ولی انگار هیچ مسئولیتی متوجه این دوستان نیست.
چرا پس از 40 سال از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان شاهد جنگ غنی و فقیر هستیم؟
آیا رشد ضعفای جامعه به نفع اغنیا نیست؟
بلاشک ضعفای جامعه از فقر و فلاکت نجات پیدا کنند، منافع آن به جیب اغنیا خواهد رفت چرا که مایحتاج ضروری جامعه اعم از مسکن، خودرو، درمان و مسافرت تامین خواهد شد و آن وقت کسانی که این خدمات را به آحاد جامعه ارائه می دهند بهره خواهند برد و بالانس قدرت و ثروت در جامعه رخ خواهد داد.