هر ایرانی که داخل ایران با اینترنت سر و کار دارد، بر کیفیت نامطلوب، فشل و اعصاب خرد کن اینترنت واقف است. با این حال بد نیست به آخرین رده بندی سرعت اینترنت در جهان نیز نیم نگاهی بیندازیم تا حرف مان با حناب وزیر، مستندتر باشد.
بر اساس آخرین گزارش تست اسپید که به بررسی سرعت اینترنت در کشورهای جهان می پردازد، رتبه ایران در اینترنت موبایل از بین 142 کشور بررسی شده، 57 است (بعد از زیمباوه) و در اینترنت ثابت بین 182 کشور مورد بررسی، 154 جهان (بعد از اوگاندا) است.
همچنین سرعت اینترنت موبایل ایران 8.5 برابر کمتر از سرعت امارات است که در صدر جدول سرعت اینترنت موبایل جهان قرار دارد.
سرعت اینترنت ثابت ایران نیز 20 برابر کمتر از سرعت سنگاپور است که رتبه اول سرعت اینترنت ثابت جهان را دارد.
ااگر به وضعیت نامناسب سرعت اینترنت ایران، مسائلی مانند اختلالات و قطعی ها و فیلترینگ را هم بیفزایید، آنگاه تصویر دقیق تری از آنچه آقای وزیر "کیفیت اینترنت" می نامد و آن را خط قرمز خود می خواند، به دست خواهد آمد.
با این اوصاف ، این سوال پیش می آید که اگر واقعاً وضعیت آن چه برای وزیر "خط قرمز" محسوب می شود، این است، بقیه بخش های وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات که جزو خطوط قرمز نیستند چه حال و روزی دارند؟
سوال بعدی این است که اگر کیفیت اینترنت، خط قرمر نبود، الان در چه وضعیتی بودیم؟ آیا مثلاً مانند اوایل اینترنت، باید از سوپر مارکت ها، کارت اینترنت می خریدیم و با خراشیدن رویش، رمز ورود می گرفتیم؟
پرسش دیگر این که اگر وضعیت ناگوار فعلی اینترنت ایران، برای عالی ترین مقام اینترنتی کشور خط قرمر است ، برای همتایان ایشان در امارات و سنگاپور که با جندین برابر سرعت ایران در صدر جهان هستند، کیفیت اینترنت خطِّ چی بوده است؟
و جسارتاً سوال آخر از جناب آقای عیسی زارع پور این است که وقتی می گفتند "کیفیت اینترنت خط قرمز ماست" واقعاً قصد مزاح نداشتند؟!/عصر ارتباطات
زیاده عرضی نیست!