اسرار امروز. اکنون بیش از ۶.۷ میلیون تبعه خارجی در کشور حضور دارند که بیشترشان همسایگانِ همزبانِ افغانستانی هستند. طبق آمارها، سالانه ۱۸ میلیارد دلار از منابع کشور صرف آموزش، بهداشت، برق، آب و حمل‌ونقل آنها می‌شود. ۴۲۰ میلیون دلار صرف تحصیل دانش‌آموزان مهاجر، ۲.۴ میلیارد دلار صرف درمان و خدمات سلامت، آن هم در حالی که بودجه کل محرومیت‌زدایی برای استان‌های محروم فقط ۸۳ میلیون دلار است! آیا این عدالت است؟/ فقط در سال ۱۴۰۳، تحصیل ۷۰۰ هزار دانش‌آموز افغانستانی ۴۲۰ میلیون دلار هزینه داشته، آن هم وقتی سازمان ملل فقط ۵.۵ درصدش را داده. در بخش درمان، از واکسن رایگان تا هزینه بیماری‌های خاص، ۲.۴ میلیارد دلار خرج شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اسرار امروز، حسن سامری مدیرمسئول ناظرخبر در یادداشتی نوشت: در روزهایی که افکار عمومی از قتل دلخراش الهه حسین‌نژاد هنوز بهت‌زده است و زنان ایرانی در فضای ناامن اجتماعی احساس بی‌پناهی می‌کنند، برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی با قاطعیت و جدیت تمام، به دنبال تصویب طرح ممنوعیت سگ‌گردانی هستند! طرحی که در بهترین حالت، به بهداشت شهری مربوط می‌شود، نه جان و امنیت نیمی از جمعیت کشور. پرسش مردم ساده است: در مجلس انقلابی، اولویت با جان انسان‌هاست یا قلاده سگ‌ها؟
وقتی قانون برای سگ‌ها نوشته می‌شود اما نه برای زنان
در حالی‌که لایحه امنیت زنان در برابر خشونت سال‌هاست میان دولت‌ها و کمیسیون‌های مجلس دست‌به‌دست می‌شود اما درباره سگ‌گردانی، طرح در دستور قرار می‌گیرد و تبلیغات هم دارد. این یعنی جابه‌جایی فاجعه‌بار اولویت‌ها. امروز که هنوز خاک قبر الهه حسین‌نژاد خشک نشده، آیا وقت آن نرسیده که به جای «طرح قانون منع سگ گردانی»، فکری به حال زن بودن در کوچه‌های تاریک ایران شود؟
تحریم، تورم، تهدید خودروسازان؛ مجلس کجاست؟
طبق گزارش عبدالرضا داوری، از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲، هر ایرانی سالانه ۴۲۸ دلار از درآمد خود را به‌طور غیرمستقیم از دست داده. یعنی چیزی در حدود ۳۵ میلیون تومان در سال برای هر نفر. در این میان، قیمت کالاهای اساسی و خدمات نیز ترمز بریده و مردم هر روز کوچک‌تر شدن سفره‌هایشان را تماشا می‌کنند.
در صنعت خودروسازی، برخی شرکت‌های بزرگ خودروساز در واکنش به مخالفت دولت با افزایش قیمت خودرو، تهدیدهایی را علیه وزارت صمت مطرح کرده‌اند. در کجای دنیا، تولیدکننده داخلی، قانون‌گذار و ناظر را تهدید می‌کند و باز هم مورد حمایت قرار می گیرد؟ مجلس انقلابی کجاست وقتی باید از مصرف‌کننده دفاع کند؟
آقای قالیباف! جلوی فاجعه را بگیرید
حالا در سکوتی که بیشتر شبیه غفلت عامدانه است تا اشتباه سهوی، برخی نمایندگان در حال تدارک طرحی با عنوان «سازمان ملی مهاجرت» هستند؛ طرحی که به‌نام ساماندهی اتباع اما در عمل، درهای کشور را به‌سوی حضور دائمی و تثبیت‌شده مهاجران خارجی می‌گشاید.
آقای قالیباف! در روزگاری که مردم زیر فشار گرانی، بیکاری و ناامنی اقتصادی، اجتماعی و روانی هستند، تصویب چنین طرحی نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه زخمی کهنه را عمیق‌تر می‌کند.
ایران چقدر تاب مهاجر دارد؟
به گفته حسین سلاح ورزی اکنون بیش از ۶.۷ میلیون تبعه خارجی در کشور حضور دارند که بیشترشان همسایگانِ همزبانِ افغانستانی هستند. طبق آمارها، سالانه ۱۸ میلیارد دلار از منابع کشور صرف آموزش، بهداشت، برق، آب و حمل‌ونقل آنها می‌شود. ۴۲۰ میلیون دلار صرف تحصیل دانش‌آموزان مهاجر، ۲.۴ میلیارد دلار صرف درمان و خدمات سلامت، آن هم در حالی که بودجه کل محرومیت‌زدایی برای استان‌های محروم فقط ۸۳ میلیون دلار است! آیا این عدالت است؟
فقط در سال ۱۴۰۳، تحصیل ۷۰۰ هزار دانش‌آموز افغانستانی ۴۲۰ میلیون دلار هزینه داشته، آن هم وقتی سازمان ملل فقط ۵.۵ درصدش را داده. در بخش درمان، از واکسن رایگان تا هزینه بیماری‌های خاص، ۲.۴ میلیارد دلار خرج شده است.
وقتی منابع محدود ملی به این شکل توزیع می‌شود، دیگر نباید از کمبود درمانگاه، بی‌آبی روستاها، تعطیلی مدارس مناطق محروم و مهاجرت معکوس جوانان ایرانی تعجب کرد.
تغییر بافت جمعیتی؛ شایعه یا واقعیت تلخ؟
از منظر اجتماعی، این طرح خطرناک است. برخی گزارش‌ها از تشکیل گروه‌های سیاسی، نارضایتی‌های پنهان و برخی تحرکات قومیتی از سوی اتباع خارجی حکایت دارند. حتی شایعه‌هایی وجود دارد که برخی جناح‌ها عمداً به‌دنبال تغییر ترکیب جمعیتی مناطق مرزی هستند. چه این شایعات واقعیت داشته باشد یا نه، مجلس وظیفه دارد پاسخ روشنی به مردم بدهد.
سیاست مهاجرتی باید شفاف، ملی و در خدمت مردم ایران باشد، نه ابزار چانه‌زنی جناحی.
سیاست‌ورزی با منابع ملی، خیانت نرم است
این طرح می‌تواند در آینده نه‌چندان دور، اقتصاد ایران را به زانو درآورد، هویت فرهنگی کشور را فرسایش دهد و امنیت اجتماعی را تهدید کند. آیا مجلس مسئول پیامدهای آن خواهد بود؟ چه کسی پاسخ جوان ایرانی بیکار، کارگر روزمزدِ بدون بیمه، زن سرپرست خانوار یا کودک رنج‌کشیده بلوچ را خواهد داد؟
رسانه‌ها سکوت نخواهند کرد
این رسانه و این قلم، با همه محدودیت‌ها و ملاحظات، وظیفه خود می‌داند که زنگ خطر را به صدا درآورد. ما از رئیس مجلس انتظار داریم پیش از تصویب چنین طرح‌هایی، از نخبگان، کارشناسان مستقل، دانشگاهیان، رسانه‌ها و افکار عمومی نظرخواهی شود.
افکار عمومی امروز بیدار است، و این بار هیچ تصمیمی در تاریکی گرفته نخواهد شد. ما نه دشمن مهاجرانیم و نه حامی خارجی‌ستیزی. اما حافظ منافع ملی ایرانیم و نسبت به خاموشی مجلس در بزنگاه‌های خطیر، منتقد باقی خواهیم ماند.