اسرار امروز.ریحانه‌خوشحال. پیچ‌های مرگبار و وعده‌های توخالی؛ چه کسی جوابگوی خون مردم بی گناه خواهد بود/ متأسفانه، مانند بسیاری از جاده‌های حادثه‌خیز کشور، اهواز – ایذه – دزپارت نیز قربانیان بی‌شماری گرفته است/مسئولان استانی و ملی بارها از «اولویت توسعه خوزستان» سخن گفته‌اند. اما نه تنها توسعه‌ای نشد بلکه به قبرستان امید مردم تبدیل شد.
اختصاصی /اسرار امروز؛ محور اهواز – ایذه – دزپارت بار دیگر صحنه خون و ماتم شد. واژگونی یک دستگاه سورن و برخورد زنجیره‌ای چند خودرو از جمله پراید، دو پژو و یک نیسان در روزهای گذشته جان پنج انسان بی‌گناه را به کام مرگ برد و ۱۳ تن دیگر را مصدوم کرد. برخی در دم جان سپردند و تعدادی پس از انتقال به بیمارستان جان خود را از دست دادند؛ بار دیگر خانواده‌هایی بی‌پناه و داغدار بر خاک نشستند؛ صدای ضجه مادران و کودکان هنوز در سکوت تلخ این جاده پیچیده است.
تکرار تلخ در جاده‌ای که سال‌هاست ایمن نیست
تلخی ماجرا وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم این حادثه، نه نخستین است و نه آخرین این محور مواصلاتی سال‌هاست با نام نحس «جاده مرگ» در حافظه مردم خوزستان ثبت شده است. جاده‌ای باریک، پرپیچ و فاقد روشنایی و علائم ایمنی. مردمان این دیار به جای سفر های امن، هر بار با تابوتی بر دوش به خانه بازمی‌گردند .
وعده‌های چهارخطه‌سازی و اصلاح مسیر بارها داده شده، اما آنچه در عمل دیده می‌شود، چیزی جز بی‌اعتنایی به جان انسان‌ها نیست و وعده ها تنها در حد سخن و شعار باقی مانده است؛ آنچه در عمل دیده می‌شود، تأخیر، تعلل و بی‌توجهی است.
مسئولان استانی و ملی بارها از «اولویت توسعه خوزستان» سخن گفته‌اند. اما نه تنها توسعه‌ای نشد بلکه در آن جاده‌ها به قبرستان امید مردم تبدیل شد.
در جاده‌ای که هنوز پرتگاه‌های بی‌حفاظ، پیچ‌های مرگبار و آسفالت فرسوده بر جای خود باقی ست؛ جان مردم قربانی مستقیم بی‌درایتی و بی‌تدبیری مسئولان است.
توسعه‌ای که از نگاه مسئولان در خوزستان کلید خورد، بدون در نظر گرفتن ایمنی و سلامت سفر مردم بود. جادههایی با چنین وضعیت اسفناک ؛ به وضوح نشان می‌دهد که توسعه بدون ایمنی، بجز قربانیان انسانی چیزی برای اهالی به همراه ندارد.
آقایان مسئول خواسته مردم خوزستان روشن و بی‌تردید است: اصلاح فوری نقاط حادثه‌خیز بدون بهانه‌تراشی، تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام با زمان‌بندی مشخص، انتشار گزارش‌های واقعی و شفاف برای افکار عمومی و اولویت دادن به امنیت جان انسان‌ها پیش از هر پروژه نمایشی دیگر. کاری که قبل از اجرای پروژهایتان باید مّد نظر قرار دهید و در ایمنی و حفظ سلامت مردم از حضور افراد متخصص مطمئن شوید اما متاسفانه از آنجا که جان مردم در اولیت های بعدی تان قرار دارد شاهد از دست دادن قربانیان انسانی هستیم بدون اینکه مسئولی مواخذه یا برکنار شود...
آقایان مسئول؛ تا کی قرار است صدای مردم را نشنوید؟ آقایان نماینده؛ تا کی باید فرزندان این خاک تاوان بی‌توجهی‌ها و بی تدبیری های شما را با جانشان بپردازند؟ مردم شما را برای مطالبه انتخاب کرده‌اند، نه برای تماشا.
رسالت شما این نیست که صرفاً شاهد حوادث باشید و بعدا در جلسات رسمی به تأسف گفتن بسنده کنید. شما باید زبان گویای این مردم باشید، فریادشان را به گوش مسئولان برسانید و در عمل، امنیت جانی و روانی آنان را تضمین کنید.
آقایان مسئول صدای مردم را بشنوید و جامه عمل بپوشانید، وگرنه تاریخ، قضاوت سختی در انتظار شما خواهد داشت. هر یک روز تأخیر در اصلاح این محورهای خطرناک، به معنای قربانی شدن جان انسان‌های بیشتر است.
بارالهااا بر صبر ما بیفزااا...