اسرار امروز. یک جنگزده: پول وسایل را ندادند / شهرداری دیگر خسارت نمیدهد، دولت هم پاسخگو نیست/ آوارگی ناشی از جنگ دوازده روزه هنوز در زندگی ساکنان برخی ساختمانهای آسیبدیده تهران ادامه دارد. بازسازیها طولانی شده و مستاجران به اجاره واحدهای کوچکتر در محلههای ارزانتر و البته مبله روی آوردهاند. خسارتها پرداخت نشده و وعدههای حمایتی مسئولان، عملاً هنوز محقق نشده است
اسرار امروز/ رویداد 24؛ چند ماه از شب حمله به ساختمانها در تهران و شهرهای اطراف میگذرد، اما آثار آن همچنان بر زندگی مردم سنگینی میکند. بسیاری از خانوادهها، از جمله مستاجران، هنوز با اجارههای نجومی و تأخیر در دریافت خسارت مواجهاند و هیچ چشمانداز روشنی برای بازگشت به زندگی عادی ندارند.
در جنگ دوازده روز بسیاری از ساختمانها در تهران و دیگر شهرها آسیب دید و ساکنان آن آواره شدند، آوارگی که هنوز هم ادامه دارد. مثلا بازسازی ساختمان اساتید واقع در سعادتآباد که همان شب اول مورد اصابت قرار گرفت و به دلیل ترکیدن مخزن گاز آسیب جدی دید، حدود ۲ سال طول خواهد کشید. این وضعیت ساکنان آن به ویژه مستاجران را با مشکلات بسیاری مواجه کرده است.
دردسرسازی شهرداری برای آسیب دیدگان
خانم خبازی که از جمله همین افراد است که از سختیهایی که در این مدت تحمل کرده و مشکلاتی که هنوز هم حل نشده باقی مانده است، گفت. او که حالا ناگزیر به اجاره یک واحد مبله در پونک با اجاره ماهانه صدمیلیون تومان شده، گفت: «من و دو فرزندم از همان شب اول از ساختمان خارج شدیم، فقط توانستیم مقداری لباس با خود ببریم. ماه اول را شمال بودیم و بعد که بالاخره به ما در هتل لاله اسکان دادند، برگشتیم. حالا، اما یک ماهی میشود که هتل را هم از ما گرفتهاند».
او درباره شرایط فعلی زندگی و میزان خساراتی که دریافت کرده است، گفت: «مدت زیادی طول کشید تا بالاخره شهرداری پول پیش ما را داد. پروسه طولانی و سختی بود، چون صاحب خانه من خارج از کشور بود و شهرداری پول را مستقیم به مستاجران نمیدهد. در نهایت هم که پول پرداخت شد در ازای آن از هر دو طرف حتی مستاجر و موجر چک ضمانت گرفتند. این یعنی اگر بعد از یک سال صاحبخانه پول را به شهرداری برنگرداند، از خود ما میگیرند! این مساله مورد شکایت و ناراحتی همه مستاجران است و احتمالا دردسرهای بعدی را برای ما ایجاد خواهد کرد»
زیر آوار اجارههای نجومی
وی همچین با اشاره به میزان تورم و رشد روز افزون قیمت اجارهبها گفت: «اگر جنگ نشده بود و ما در آن ساختمان میماندیم نهایتا با سیصد، چهارصد میلیون پول پیش اجاره نامه خود را تمدید میکردیم، اما الان با توجه به وضعیت بازار مسکن و اجارهها با مشکلات زیادی مواجه شدهایم. همسایههایی که واحد ۱۹۰ متری داشتند در ساختمانهای مقابل واحدهای دوخوابه را حدود یک و نیم میلیارد پیش و ۴۰ میلیون اجاره ماهانه اجاره کردهاند. این درحالی است که آن روزهای اول که برای بازدید میآمدند و مدام عکس و فیلم میگرفتند، من خودم به آقای زاکانی گفتم که ما دیگر نمیتوانیم مثل این خانه را اجاره کنیم، اما به ما اطمینان دادند که حمایت خواهند کرد و به نحوی خسارات را میدهند که دقیقا خانههایی مثل همان اجاره کنیم».
خبازی در ادامه به مساله از دست رفتن وسایل خانه اشاره کرد و گفت: «یک بن ۲۰۰ میلیونی شهروند بابت لوازم خانگی میداند، اما من وقتی دیدم که شهروند اصلا وسیله مناسبی ندارد، نگرفتم»
او در پاسخ به اینکه خسارت واقعی لوازم منزل شما چقدر بود؟ گفت: «کارشناس که آمد یک میلیارد و دویست تعیین کردند، اما از آنجایی که همه لوازم ما لوکس و بیش از دو میلیارد تومان بود، اصرار کردیم که تجدید نظر کنند. گفتند که نهایت یک میلیارد و نیم پرداخت میشود. گفته بودند که این امر سریع انجام میشود، اما خبری نشد. حالا ما دیگر راضی هستیم که همان یک میلیارد و نیم را بدهند، چون حداقل میتوان با تهیه وسایل ضروری بخشی از پول را به پول پیش اضافه کرده و جای مناسبی را بگیرم، اما نمیدهند».
پاسکاری ستاد بحران، شهرداری و دولت
این آسیب دیده جنگ دوازده روزه در پاسخ به اینکه توجیه آنها برای این تاخیر چیست؟ گفت: «ستاد بحران و شهرداری منطقه دو میگویند که پرداختها دیگر به عهده شهرداری نیست و دولت گفته تا وقتی ما بودجه بدهیم، پرداختی انجام نشود. به شیوههای مختلف از دولت هم پیگیری کردیم، اما کسی پاسخگو نیست».
خبازی گفت: «من در این شرایط که هیچ وسیلهای ندارم مجبور شدهام که واحد مبله اجاره کنم و باید ماهانه ۱۰۰ میلیون تومان اجاره بدهم. اجارهها هم هر روز بیشتر میشود و نمیتوانم با آن ۵۰۰ میلیون خانه جدیدی بگیرم. ضمن اینکه اگر بگیرم هم هیچ وسیلهای برای زندگی ندارم».
مصائب مستاجران و مالکان آسیبدیده از جنگ دوازده روزه نشان میدهد که وعدههای حمایتی شهرداری و دولت هنوز در عمل تحقق نیافته است. تاخیر در پرداخت خسارت و افزایش سرسامآور اجارهبها، فشار اقتصادی مضاعفی بر خانوادهها وارد کرده است. تجربه خانم خبازی، نمونهای از آن است که سیاستهای ناکافی بازسازی و حمایت میتواند زندگی مردم را ماهها و حتی سالها دچار آشفتگی کند و اعتماد عمومی را کاهش دهد.