مهاجرانی: خط من هم مثل «همه ی شما» بعد از جنگ سفید شد!! / خانم سخنگو اتفاقا مردم ما مثل شما خط شأن سفید نشد. از کدام «همه ی شما» صحبت میفرمایید؟؟ / منتظر عذرخواهی شما بعد از دروغ بزرگی که به مردم گفتید بودیم؛ حالا عذرخواهی که نکردید هیچ ، طلبکار هم شده اید؟؟؟
اختصاصی/ اسرار امروز؛ منظورتان همهی دولت مردان و مجلسیان است؟ اگر منظورتان از مردم خودتان هستید بله درست میفرمایید.اما اگر منظورتان مردمِ واقعی است ؛ باید عرض کنم که مردم نه قبل از جنگ، نه بعد از جنگ، نه خود جنگ، خط هیچ کدامشان نه تنها سفید نشد بلکه سرعتشان افتضاح تر هم شد.
خانم سخنگو منتظر عذرخواهی شما بعد از دروغ بزرگی که به مردم گفتید بودیم . همان دروغی که فرمودید مثل بقیه مردم از فیلتر شکن استفاده می کنم و عروس و پسرم برایم فیلتر شکن میخرند...
حالا عذرخواهی که نکردید هیچ ، طلبکار هم شده اید؟؟؟
در روزگاری که مردم زیر بار گرانی، بیاعتمادی و خستگی مزمن از وعدههای بیسرانجام ماندهاند، انتظار میرود حداقل احترام به شعور عمومی رعایت شود. اما ظاهراً برخی مسئولان، بهجای پاسخگویی، مسیر دیگری را برگزیدهاند: طلبکاری از جامعهای که همین امروز هم زیر فشار بیسابقهای نفس میکشد.
اظهارات اخیر سخنگوی دولت درباره «سفید شدن خط بعد از جنگ» نمونهای عریان از همین فاصله خطرناک میان دولت و زندگی واقعی مردم است. اینکه یک مقام رسمی بهراحتی و بدون مکث، درد و رنج مردم را با تجربه شخصی خود همتراز کند و بگوید «مثل همه شما»، نه فقط بیدقتی نیست؛ بیاعتنایی آشکار به واقعیتهای زیست میلیونها نفر است.
واقعیت این است که مردم نه قبل از جنگ و نه بعد از جنگ، از امتیازاتی بهرهمند نشدند که برخی مسئولان از آن سخن میگویند. خطوطشان سفید نشد؛ خط زندگیشان روزبهروز تیرهتر شد: تورم بیسابقه، صفهای طولانی، محدودیتهای اینترنتی، فشار معیشتی، وبهویژه فرسایش امید. اگر قرار است «همه شما» گفته شود، باید دید منظور چه کسانیاند؟ مردم کوچه و بازار؟ کارگر و معلم و بازنشسته؟ یا حلقه محدود تصمیمسازانی که مسیرشان با مسیر مردم زمین تا آسمان فرق دارد؟
و این اولینبار هم نیست که چنین فاصلهای دیده میشود. همان ادعای جنجالی درباره استفاده از فیلترشکن «مثل مردم» که بارها از سوی شهروندان و کارشناسان زیر سؤال رفت هنوز در اذهان مانده است. جامعه، بهجای توضیح و شفافسازی، حالا با لحن طلبکارانه تازهای مواجه میشود؛ گویی مردم باید بابت گلایههایشان هم پاسخگو باشند.
این کشور، امروز بیش از هرچیز، به صداقت نیاز دارد. به پذیرفتن اشتباهات، به عذرخواهی بهموقع، به احترامی که از زبان و رفتار مسئولان جاری شود. مردم از سیاستمداران معجزه نمیخواهند؛ اما کماهمیت شمردن تجربه زیستهشان را هرگز نمیبخشند.
خانم سخنگو! جامعهای که هر روز برای ادامه زندگی میجنگد، سزاوار لحن بالا به پایین نیست. فاصله میان میزهای قدرت و کف خیابان، با یک جمله اشتباه، ده برابر میشود؛ با یک عذرخواهی صادقانه، نصف میشود. اما سکوت و طلبکاری، این فاصله را به درهای عمیق تبدیل میکند که هیچ سخنرانی رنگارنگی قادر به پر کردن آن نیست.
اگر قرار است «خطی» سفید شود، باید خط شفافیت، احترام، و مسئولیتپذیری باشد ، نه روایتهایی که مردم را در برابر تجربهای قرار میدهد که هرگز از آن برخوردار نبودهاند.
این جامعه دیگر تاب شعار ندارد. زمان آن رسیده که مسئولان پیش از سخن گفتن، وزن جملههایشان را بسنجند؛ و پیش از مطالبه از مردم، نگاهی به کارنامه و تعهدات خویش بیندازند.
بارالهااا بر صبر ما بیفزاااا...