اخبار گیلان

مادر شهیدی که هنوز ؛ از آب شرب سالم و تلفن ثابت محروم است؟!

اختصاصی/اسرارامروز. چرا تنها شهید روستای دیمکو از طرح گلزار شهدا جا مانده است؟!/آیا نصب یک تابلو بنام شهید تقاضای زیادی است؟!/ دیمکو در مرکز استان گیلان با 50 خانوارهنوز از برخی خدمات اساسی و حیاتی محروم است؟!!/آیا تلفن ثابت در روستای دیمکو به مصلحت مخابرات استان گیلان نیست؟!/لوله های آب که بیت المال است بلا استفاده رها شده است ؟!/دسترسی به خانم دهیاربسیار سخت بوده و برای انجام امور باید به همسر ایشان مراجعه کنیم؟!

پیرو فرمایش حضرت آیت الله خامنه‌ای که با تأکید بر لزوم قدردانی از شهیدان و خانواده‌های آنان، خاطرنشان کردند: همه زیر بار منت شهیدان هستیم و هر کس در جهت فراموش شدن یاد شهیدان یا اهانت و بی‌اعتنایی به خانواده‌های آنان کاری انجام دهد در واقع به کشور خیانت کرده است؛ در پی تهیه سلسله گزارشات از خانواده شهدا، این بار به زادگاه شهید عیسی حق شنو رفتم .

وقتی گذرم به بقعه آقا سید اسماعیل سید محله دافسار افتاد، سری به مزار تنها شهید این روستا زدم که روزگاری نه‌ چندان دور دل از مهر خانواده و تمامی تعلقات دنیا کند تا برای سرافرازی ایران اسلامی در نهر عنبراندیمشک گوشه‌ای از خاک کشور ، طی عملیات کربلای 5 به شهادت برسد.

عیسی حق شنو سال 1340 در روستای دیمکو به دنیا آمد. او که در خانواده‌ای کشاورز و در منطقه‌ای محروم به دنیا آمده بود از کودکی کار در شالیزار را انجام می‌داد و برای تأمین معاش خانواده‌اش پا به پای پدر در تلاش بود. سال‌ها از پی هم می‌گذشت تا این که شوق دل کندن از همه تعلقات و پیوستن به صفوف مجاهدان باعث شد تا عیسی راهی جبهه‌ها شود. به این ترتیب در سال 1366 به شهادت رسید.

پرسان پرسان راهی خانه مادر این شهید در روستای دیمکو شدم تا از آخرین حال و روز وی باخبر شوم. به مهدی حق شنو برادر شهید در روستای دیمکو مراجعه کردم و سراغ مادر شهید را گرفتم . حالا مادر این شهید 85 ساله است.

خانم لیلا جوادی که همسرش هم حدود 13 سال پیش به رحمت خدا رفت . مادر شهید حق شنو گر چه پیر و فرتوت شده بود اما هنوز استوار و محکم ، با ایمان و اعتقاد به خدا حرف می زد و ناشکری نمی کرد. اطرافش پلاستیکی پر از دارو بود. تنها آرزویش با قلبی شکسته سلامتی مقام معظم رهبری ، رئیس جمهور و مسئولان نظام بود. اما این مادر شهید در مرکز استان گیلان پس از 38 سال پیروزی انقلاب اسلامی نه آب شرب بهداشتی داشت و نه تلفن ثابت. قصه ای که پر غصَه بود. دغدغه اهالی روستا در سخنانش محسوس بود.

می گفت پای راه رفتن به ادرات را ندارم که اگر داشتم سراغ مسئولین می رفتم تا شاید فکری برای مردم روستای دیمکو و حل مشکلات آنان بکنند.

دیمکو توسط یک رودخانه از روستای دافسار جدا شده است و با مرکز استان گیلان فاصله ای کمتر از 10 کیلومتر دارد و پس از 38 سال پیروزی انقلاب اسلامی هنوز با 50 خانوار از برخی خدمات اساسی و حیاتی محروم است؟! مشکلات و تنگناهایی که این مادر شهید دلیل آن را ، عدم تشکیل شورای اسلامی مستقل در روستای دیمکو و کم توجهی شورای اسلامی روستای دافسار عنوان می کند.

خانم جوادی در ادامه این گفت: اهالی دیمکو باید برای دسترسی به اعضای شورای اسلامی دافسار بیش از 15 کیلومتر مسیر را طی کنند. آن هم در برخی موارد دسترسی به آنان مقدور نبوده و باید متحمل هزینه ایاب و ذهاب مجدد شوند.

مادر تنها شهید روستای دیمکو از وضعیت بسیار نامناسب مزار شهیدش نیز گله های بسیار داشت و یادآور شد : متاسفانه مزار فرزند شهیدم مظلوم واقع شده و شورای اسلامی دافسار اهمیتی نسبت به بازسازی آن در طول سالهای گذشته نداده است.

مادر شهید حق شنو ادامه داد: شورای اسلامی دافسار نه تنها نسبت به نصب تابلوی این شهید در روستای دیمکو اقدامی نکرد بلکه در برابر نصب تابلویی که با هزینه شخصی تهیه کرده بودیم هم مقاومت می کند؟!

خانم جوادی افزود: با همت شورای اسلامی دافسار می خواهند اسم سعدی را جایگزین نام تنها شهید در کوچه های روستای دیمکو کنند.

وی تاکید کرد : متاسفانه اراده ایی برای حل مشکلات روستای دیمکو در شورای اسلامی روستای دافسار به چشم نمی خورد.

مادر شهید مشغول درد دل با ما بود که نیم نگاهی به عکس پسر شهیدش انداخت و از چهره اش مشخص بود که دلش خیلی شکسته است. از او پرسیدیم آیا مسئولین استان گیلان و شهرستان رشت خبری از شما می گیرند؟ وی با بغضی که در گلو داشت گفت: 3 سال است که مسئولی به ما سر نزد جز رییس بنیاد شهید شهرستان رشت که به اتفاق هئیتی به تازگی خبری از ما گرفت و مرهمی بر زخم دل ما شد که جای تقدیر دارد.

وی افزود: من از مسئولان توقع کمک مالی ندارم ولی حداقل انتظار دارم نه به عنوان مادر شهید بلکه به عنوان یک شهروند به داد اهالی این روستا برسند که پس از سی و 8 سال از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز که هنوز است از داشتن آب شرب و تلفن ثابت محروم هستیم.

وی در پایان گفت : از استاندار و فرماندار شهرستان رشت می خواهم تا نسبت به ایجاد و تشکیل شورای اسلامی مستقل روستای دیمکو اقدام کنند تا شاهد عقب ماندگی این روستا بیشتر از گذشته نباشیم چرا که تشکیل شورای مستقل باعث عمران و آبادی روستا خواهد بود.

مهدی حق شنو برادر این شهید هم در ادامه این گفتگو با تاکید بر اینکه علت اصلی مشکلا ت بوجود آمده روستای دیمکو و فراموش شدن آن، بی توجهی شورای اسلامی روستای دافسار در طول سالهای پس از انقلاب است، افزود: متاسفانه این روستا با داشتن 50 خانوار فاقد شورای اسلامی و دهیاری است در صورتیکه روستاهای بیش از 20 خانوار طبق قانون می توانند از نعمت شورای اسلامی و دهیاری برخوردار شوند.

وی گفت: در گذشته اهالی روستای دیمکو حتی در انتخابات هم مسیری طولانی را برای انداختن رای خود به داخل صندوقها طی می کردند که با پیگیری بخشدار پرتلاش مرکزی شهرستان رشت در انتخابات اخیر ، یک صندوق رای در روستای دیمکو مستقر شد که جای تقدیر و تشکر فراوان دارد.

حق شنو اضافه کرد: نصب 5 سطل زباله آن هم در فروردین 1396 برای 50 خانوار و نامگذاری کوچه های این روستا بنام سعدی ، تنها خدمات شورای اسلامی روستای دافسار به اهالی روستای دیمکو پس از 16 سال بوده است.

برادر این شهید که قلبی آکنده از اندوه داشت در این گفتگو یادآور شد : خواستم در قطعه زمینی در کنار منزل مادرم خانه ای بسازم و مراقب ایشان باشم که شورای اسلامی دافسار اعلام کرد خلاف قانون است در صورتیکه در همین نزدیکی در داخل شالیزار مجوز ساخت یک واحد مسکونی صادر شده است.

حق شنو تاکید کرد: متاسفانه دسترسی ما به خانم یوسف زاد، دهیارروستا بسیار سخت بوده و برای انجام امور اداری در حوزه دهیاری دافسار باید به بنگاه معاملات مسکن همسر ایشان مراجعه کنیم که به نظر می رسد فرماندار محترم شهرستان رشت باید فکری برای رفع این مشکل بزرگ بکند؟!

وی تاکید کرد: در طول سالهای تشکیل شورای اسلامی ، حتی شورای اسلامی دافسار بخود اجازه نداد هفته ای یک روز در مسجد روستای دیمکو حاضر شوند و مشکلات مردم را پیگیری کنند؟!

برادر این شهید ادامه داد: چرا شورای اسلامی روستای دافسار تلاش می کند تا اسم روستای دیمکو در مکاتبات و تابلوهای این روستا کمرنگ شود؟!

وی با اشاره به وضعیت نامناسب مزار تنها شهید روستای دیمکو گفت: شوهر خانم دهیار به ما مراجعه کرده و گفته هزینه بازسازی گلزار برادر شهیدم یکسال نزد شورا ست !! چرا تنها شهید روستای دیمکو از طرح گلزار شهدا جا مانده است!؟

وی همچنین با اشاره به اینکه اهالی روستای دیمکو از نعمت آب شرب سالم و بهداشتی محروم هستند ،خاطرنشان کرد: متاسفانه شورای اسلامی دافسار برای آبرسانی به روستای دیمکو هیچ همکاری نکرد و لوله های آب که بیت المال است بلا استفاده رها شده است ؟!

حق شنو در ادامه به جاده خاکی روستای دیمکو اشاره کرد و افزود: بخشی از روستا چندین سال است که هنوز آسفالت نشده در صورتیکه اکثر کوچه پس کوچه های روستای دافسار آسفالت شده است؟! متاسفانه دانش آموزان این روستا در سال تحصیلی با مشکلات جدی دست و پنجه نرم می کنند که می طلبد مسئولین فکری برای اهالی این روستا ارائه کنند.

وی در ادامه گفت: هنوز این روستا مخابرات و تلفن ثابت ندارد و در زمینه آنتن دهی تلفن همراه هم ضعیف است.در حالی که رسول آمویی مدیرعامل مخابرات استان گیلان در یک نشست خبری اعلام کرده است مصلحت شرکت مخابرات را بهتر از دیگران میداند! چرا مخابرات استان گیلان با توجه به تبلیغات گسترده خود در خصوص فعال کردن اینترنت در روستاها هنوز فکری برای تلفن ثابت این روستا نکرده است؟! آیا تلفن ثابت در روستای دیمکو به مصلحت مخابرات استان گیلان نیست؟!

برادر تنها شهید روستای دیمکو به جانمایی غیر اصولی موتور آب کشاورزی روستای دیمکو اشاره کرد و افزود: موتور آبی که بنام روستای دیمکو اهدا شد جایی نصب گردید که تعداد محدودی از اهالی روستا که اغلب از وابستگان رییس شورای اسلامی دافسار هستند بهره مند شده اند. آیا جانمایی موتور آب توسط شرکت آب منطقه ای با توجه به شرایط جغرافیایی این روستا که در فصل کشاورزی از کم آبی رنج می برد بر اساس نظر کارشناسی بوده است؟

وی در پایان تشکیل شورای اسلامی مستقل دیمکو را تنها راه حل مشکلات اهالی این روستا عنوان کرد.