اخبار گیلان

لبنان یا ایران؟ اولویت با کیست؟

آقای وزیر از کدام بودجه برای کمک به لبنان صحبت می‌کنید؟ / آیا برای مردم ایران چیزی باقی مانده است؟؟!!

اختصاصی . اسرار امروز/ ریحانه خوشحال؛  سید عباس عراقچی»، وزیر امور خارجه در جریان سفر به لبنان تأکید کرد: ایران آماده حمایت از لبنان و کمک به این کشور در عرصه‌های اقتصادی و سیاسی است!! / جناب عراقچی از جیب مردم ایران، به  لبنان کمک می کنید؟!  آیا این پول نمی‌تواند آبی بر آتش نداری های مردم ایران باشد ؟ / آقای وزیر به گونه‌ای سخن نگویید که مردم ناامید شوند و فکر کنند غریبه‌پرستی تبدیل به سنت شده و غریبه‌ها بر ملت ما ارجحیت دارند !! / وقتی نوبت به حقوق پرستاران، معلمان، کارگران، بازنشستگان و... می‌رسد، خزانه خالی است، اما برای وعده‌های خارجی خزانه‌ها پر می‌شود؟ / مردم ایران از انتخاب اولویت‌های اشتباه مسئولین به ستوه آمده‌اند...

به گزارش پایگاه خبری اسرار امروز؛ سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، در سفر به بیروت و پس از دیدار با شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزب‌الله لبنان، با افتخار اعلام کرد: «جمهوری اسلامی ایران بر پایه احترام متقابل، آماده حمایت اقتصادی و سیاسی از لبنان است.» این جمله، مانند خنجر بر قلب مردمی است که زیر بار تورم افسارگسیخته، فقر و نداری در تنگنا گرفتارند.

جناب عراقچی، از کدام آمادگی و کمک حرف می‌زنید؟ از جیب مردم ایران، برای لبنان کمک می کنید؟!  آیا این پول نمی‌تواند آبی بر آتش نداری های مردم ایران باشد ؟

در شرایطی که مردم مدام ناله‌ی ناترازی انرژی و مشکلات اقتصادی و نداری بودجه از مسئولان می‌شنوند، شما دقیقاً از کدام بودجه برای کمک به لبنان سخن به میان می‌آورید؟ اگر واقعاً بودجه‌ای وجود دارد، چرا برای افزایش حقوق معلمان، پرستاران، کارگران، بازنشستگان و... مدام جمله‌ی نداشتن و کسری بودجه از شماها شنیده‌ایم؟ و حال که نوبت به کمک به کشورهای دیگر رسید، مشکل نداری و کمبود بودجه حل شده است؟؟

 حمایت از لبنان آنهم در حالی که مردم ایران در این تورم لجام گسیخته کمر خم کرده اند یک پارادوکس  بزرگ است . چرا دولت به جای حل مشکلات داخلی، به فکر کمک به لبنان است؟  آیا این عدالت است؟ با این همه چالش‌ اقتصادی در ایران چگونه می‌توان از حمایت خارجی سخن گفت؟!!

آقای وزیر اگر بودجه‌ای هست، اول از همه باید به مردم ما برسد؛ چرا که پیامبر اسلام فرموده‌اند: «چراغی که به خانه رواست، حتی برای مسجد هم حرام است، چه برسد به غیر آن.» لطفاً به گونه‌ای سخن نگویید که مردم ناامید شوند و فکر کنند غریبه‌پرستی تبدیل به سنت شده و غریبه‌ها بر ملت ما ارجحیت دارند. حال که با این جمله شما مشخص شد آن‌قدر بودجه و دارایی در کشور هست که بتوان به کشورهای همسایه کمک کرد، مرحمت فرموده، مشکلات اقتصادی مردم را حل کنید، کشاورزان و تولیدکنندگان را از نابودی نجات دهید، حقوق پرستاران، معلمان، کارگران و بازنشستگان را افزایش دهید تا مدام شاهد خروج ارزشمندترین دارایی‌های کشور و آرزوهای به دل مانده‌ی مردم ایران نباشیم.

وقتی پرستار ایرانی با شیفت‌های طاقت‌فرسا و هزینه های سرسام آور دست‌وپنجه نرم می‌کند و در نهایت از پس مخارج زندگی بر نمی آید و عطای در کشور ماندن را به لقایش می بخشد  و ماندن در دیار غربت را ترجیح می دهد ، وقتی خانواده‌ها برای اجاره یک اتاق محقر در مضیقه هستند، وقتی پدری برای خرید یک کیلو میوه برای خانواده اش آه حسرت سر میدهد؛ چگونه می‌توان از «حمایت اقتصادی» برای  لبنان سخن گفت؟ تورم افسار‌گسیخته، قدرت خرید مردم را چنان سرکوب کرده که حتی تغذیه مناسب، رویایی دست‌نیافتنی برای کودکان ایرانی شده است.

گزارش‌ها از اعتراضات کشاورزان شیراز و اصفهان نشان می‌دهد که زحماتشان به دلیل نبود زیرساخت ها وعدم حمایت مناسب دولت به هدر می‌رود و دولت با ادعای کسری بودجه، محصولاتشان را به قیمتی ناچیز می‌خرد و پرداختی‌ها را ماه‌ها به تأخیر می‌اندازد که حتی هزینه بذر و کودشان را هم جبران نمی‌کند.

آقای وزیر؛ وقتی مردم ایران برای نان شب در تنگنا هستند و زیر خط فقر کمر خم کرده‌اند، این وعده‌های کمک اقتصادی به کشورهای همسایه چه معنایی دارند؟ وقتی نوبت به حقوق پرستاران، معلمان، کارگران، بازنشستگان و... می‌رسد، خزانه خالی است، اما برای وعده‌های خارجی خزانه‌ها پر می‌شود؟

اگر قرار است ایران در منطقه قدرتمند باشد، این قدرت باید از قلب‌های امیدوار مردمش آغاز شود. بیایید به جای وعده‌های رنگارنگ برای همسایگان؛ کام مردم خودتان را شیرین کنید.

جناب عراقچی، مردم ایران شایسته عدالت و صداقت‌اند. اگر بودجه‌ای برای لبنان هست، چرا برای نجات معیشت مردم ایران نیست؟

مردم ایران از انتخاب اولویت‌های اشتباه مسئولین به ستوه آمده‌اند. وقت آن رسیده که اولویت را به مردم ایران بدهید...

بارالها، بر صبر ما بیفزااا...