اخبار گیلان

آقای استاندار، کدام صندوق قفل‌شده ناگهان باز شد؟

اسرار امروز. ترمیم ضربتی مسیر رشت‌–‌انزلی پیش از اجلاس خزر، پرسش‌های جدی مردم گیلان درباره اولویت‌های مدیریتی استان را دوباره زنده کرده است/ آیا مردم گیلان باید برای جلب توجه مسئولان، نقش «هیئت خارجی» را بازی کنند؟ / چرا مطالبه مردم، فقط وقتی مهم می‌شود که مهمان خارجی در راه باشد؟

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی اسرار امروز/حسن سامری؛ گیلان در روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه ۲۷ و ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۴، میزبان «نخستین اجلاس استانداران استان‌های ساحلی کشورهای حاشیه دریای خزر» است؛ اجلاسی با شعار پرطمطراق «خزر؛ پل دوستی و توسعه منطقه‌ای» که استانداران ۱۰ استان ساحلی از کشورهای روسیه، قزاقستان، آذربایجان و ترکمنستان، به همراه سفرا و مقام‌های ارشد سیاسی در آن حضور خواهند داشت. اتفاق مهمی است و طبیعتاً ناظر خبر از توسعه دیپلماسی منطقه‌ای استقبال می‌کند.

همه چیز خوب و عالی؛ اما جناب دکتر حق‌شناس، طنز تلخ ماجرا دقیقاً از همین‌جا شروع می‌شود.

جاده‌ای که برای مردم “اعتبار نداشت”، برای مهمان خارجی شد «مسیر ویژه!»

در هفته گذشته، گیلان شاهد صحنه‌ای بود که مردم به‌سختی توانستند بین «خدمت‌رسانی» و «ویترین‌سازی» تفاوتش را تشخیص دهند.

مردم گیلان سال‌هاست داد می‌زنند که مسیر رشت – انزلی نیاز به بهسازی، آسفالت، خط‌کشی و روشنایی معابر مناسب دارد.

پاسخ مسئولان چه بود؟ همان جمله طلایی همیشگی: اعتبار نیست!

اما به‌محض اینکه شنیده شد مهمانان خارجی قرار است از همین مسیر عبور کنند، ناگهان «اعتبارِ ناموجود» پیدا شد! پروژه‌ای که سال‌ها آرزوی مردم بود، در عرض چند روز با اقدام جهادی، همت ضربتی و نظارت میدانی شبانه‌روزی مدیران محترم، مثل برق و باد انجام شد. آن هم در حجمی که حتی پیمانکاران باتجربه هم با تعجب نگاه می‌کردند. همه آن چیزی که مردم همیشه درخواستش را داشتند، در عرض چند روز با سرعتی برق‌آسا انجام شد.

جناب استاندار! مردم گیلان حق دارند بپرسند: اگر اعتبار بود، چرا برای مردم خرج نشد؟ پس این اعتبار «نیست» چگونه با نزدیک‌شدن به اجلاس «پیدا» شد؟ کدام صندوق قفل‌شده، ناگهان باز شد؟

آیا واقعاً مشکل پول بود یا مشکل «اهمیت‌دادن به مردم»؟

سال‌ها مردم و مسئولان محلی درخواست بهسازی این مسیر را داده‌اند، اما همیشه با نبود بودجه مواجه شده‌اند. حالا اما چند سفیر خارجی که قرار است از مسیر عبور کنند، کافی بود تا: آسفالت نو شود، خط‌کشی‌ها بدرخشند، روشنایی معابر احیا شود و مسیر تردد میهمانان به یک «کریدور تشریفاتی» با استاندارد بین‌المللی تبدیل شود!

طبیعی است که افکار عمومی بپرسند: چرا چهره‌سازی برای مهمان خارجی مهم‌تر از رفاه مردم خود استان است؟ آیا مردم گیلان باید برای جلب توجه مسئولان، پاسپورت بگیرند و نقش «هیئت خارجی» را بازی کنند؟

جناب آقای دکتر حق‌شناس! این یادداشت، پرسش صریح مردم گیلان از شماست:

۱. چرا مطالبه چندین‌ساله مردم، تا وقتی پای سفیر و استاندار قزاقستان در میان نبود، اهمیت نداشت؟

۲. اگر امکان اجرای پروژه در چند روز وجود داشت، چرا در این سال‌ها انجام نشد؟**

۳. آیا شأن مردم گیلان کمتر از میهمانان خارجی است؟

۴. چرا همیشه صورت‌مسئله فقط وقتی حل می‌شود که نگاه خارجی روی ماست؟

۵. اگر توان انجام کار هست، چرا وقتی پای مردم در میان است، همه چیز این‌قدر سخت و طولانی می‌شود؟

پیام بدی که به مردم مخابره شد

مسیر ویژه اجلاس خزر حالا برق می‌زند؛ اما مردم گیلان همزمان پیام دیگری را دریافت کردند: اعتبار هست؛ فقط شما مردم اولویت نیستید. به زبان ساده‌تر شاید این یعنی ما هنوز در مرحله «آرایش مدیریتی» هستیم، نه آمایش توسعه‌ای. این جمله، از هر چاله و چوله‌ای در جاده دردناک‌تر است.

در پایان، جناب استاندار، پاسخ به این پرسش، نه شعاری می‌خواهد و نه جلسه‌ای؛ تنها نیازمند شفافیت و احترام به حق مردم است. مردم گیلان سال‌هاست منتظر مدیریتی هستند که اولویت آن‌ها باشند، نه پوسترهای اجلاس‌ها. این پیام، برای استانی مثل گیلان که سابقه درخشان مشارکت اجتماعی و سرمایه انسانی دارد، مناسب شأن مردم نیست.

امیدواریم در ادامه مسیر مدیریت استان، این «پروژه‌های لحظه‌ای و ویترینی» جای خود را به توسعه‌ای که شأن مردم گیلان را ببیند، بدهد.