به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اسرار امروز، اهمیت آموزش و پرورش در تعالی و رشد جامعه امری بدیهی است تا جایی که کانت، فیلسوف مشهور در تاکید این موضوع، یکی از کارهای سخت در دنیا را آموزش و پرورش میداند. در ایران آموزش و پرورش زیربنای توسعه کشور است و از مهد کودک تا دبیرستان، آموزش و پرورش متولی آن می باشد.
آموزش اصلی ترین رکن توسعه یافتگی در کشورها است و از این رو ایجاد زیرساختهای مناسب برای تحقق این امر ضروری است. عدم توجه به مقولههای آموزشی از جمله فضای مناسب سبب افزایش آسیبهای اجتماعی میشود و نیازمند برنامههای اساسی در این زمینه هستیم و باید برنامههای اساسی در این حوزهها از حیث کمی و کیفی اجرایی شود.
هر ساله وقتی وارد مهر ماه می شویم دغدغه کمبود فضای آموزشی در استان گیلان بیشتر از سالهای گذشته ذهن خانوادهها و مسئولان را به خود درگیر می کند و موضوع فضای آموزشی از محورهای مورد توجه در سالهای اخیر بوده است .
اگر سری به اخبار بزنیم، هربار انتقاد نماینده ای از استان و یا مسئولی به چشم می خورد که چرا فضای آموزشی نسبت به تعداد دانش آموزان آن پایین تر است، یا این که تعداد مدارس تخریبی و نیاز به تجهیز بسیار بالاست.
محیط به عنوان یک عامل سازنده موجب تمرکز بیشتر دانش آموز، تدریس بهتر معلم و در نتیجه تسهیل، تسریع و تعمیق در فرایند یادگیری میشود. موضوع مهمی که به نظر مغفول مانده است تعیین رابطه فضا با برنامه درسی است. تراکم بالای دانشآموزان در امر تحصیل دانش آموزان و توفیق مربیان در امر آموزش لطمه وارد می کند.
البته محمد فائزی مدیرکل آموزش و پرورش استان گیلان پیش از این نیز از کمبود و وضعیت فعلی فضاهای آموزشی استان گیلان خصوصا شهر رشت ابراز نگرانی کرد و گفت: استان با کمبود فضاهای آموزشی مواجه است و حدود یک سوم از دانشآموزان گیلان در شهر رشت مشغول به تحصیل هستند اما امکانات لازم برای این میزان دانش آموز در مرکز استان وجود ندارد. همه مدارس ما در رشت شیفت ۱ و۲ دارند. لذا هم کمیت و هم کیفیت این کلاسها زیر سوال است.
قصد نگارنده از طرح مطالب فوق، اشاره به کمبود فضای آموزشی در دبستان دولتی دخترانه شهید حمزه رفعتی ناحیه یک رشت است که دود این این کمبود به چشم دانشآموزان میرود. اگر از مقوله فرسودگی این مدرسه و اوضاع نامناسب و رها شده سرویس بهداشتی آن بگذریم باید توجه داشت که کمبود فضای آموزشی برای اولیای این مدرسه دولتی، نه به عنوان یک دغدغه، بلکه به عنوان چالشی جدی تلقی میشود.
آن طور که مشخص است، دانش آموزان در یک کلاس با تراکم جمعیتی بالا تحصیل می کنند. کلاسهای درس در مدارس دولتی گیلان، جمعیتی بالاتر از نرم کشوری دارند و علی الظاهر هم راه حل آموزش و پرورش، دو شیفت شدن مدارس است.
گفته می شود مدرسه حمزه رفعتی در دو شیفت و با حدود 445 دانش آموز و 8 کلاس درس، کلاسهایی با 36 دانش آموز دارد که بین فضاهای آموزشی و تعداد دانش آموزان در برخی کلاسها، هیچگونه توازنی وجود ندارد و فضاهای آموزشی این مدرسه در برخی کلاسهای درس به هیچ وجه جوابگوی نیاز های دانش آموزان و معلم نیست.
موضوع کمبود فضای آموزشی این مدرسه ابتدایی در رشت وقتی رنگ جدیتر شدن به خود میگیرد که مدیر یکی از شیفت های مدرسه، یک کلاس بزرگ و مناسب را بعنوان دفتر مدیریت خود تعریف می کند و با تعریف دو دفتر مدیریت در این مدرسه ، فقر فضای آموزشی بیشتر به دانش آموزان این مدرسه تحمیل شده است!
لازم به ذکر است که این مدرسه در سال 1366 به بهره برداری رسیده است و در طول 35 سال گذشته یک دفتر مدیریت برای دو شیفت داشت و کم شدن یک کلاس بزرگ این مدرسه باعث تحمیل تراکم بالای دانش آموزان و کاهش کیفیت آموزش در برخی کلاسهای دیگر و تشدید بحران کمبود فضای آموزشی در این مدرسه شده و شرایط بحرانی را برای معلمان و دانش اموزان رقم زده است.
گفتنی است سرانه فضای آموزشی استاندارد در کشور ۸.۳۹ مترمربع به ازای هر دانش آموز است ولی میانگین کشوری ۵.۱۸ درصد است. گفته می شود طبق مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش، تراکم کلاسی نباید بالای ۲۶ نفر در دوره ابتدایی باشد. نرخ مطلوب هم ۲۰ تا ۲۲ نفر است. اما به نظر می رسد سرانه فضای آموزشی در برخی کلاسهای این مدرسه کمتر از یک متر است !!! بنابراین برخی از والدین دانش آموزان ، خواستار رفع معضل کمبود فضای آموزشی این مدرسه هستند.
این اعتقاد وجود دارد که امروز بزرگترین مشکل آموزش و پرورش گیلان، این است که یک متولی ندارد و این بی توجهی آموزش و پرورش صدای افکار عمومی را درآورده است.
اگر چه اسدالله عباسی استاندار گیلان مدیران را ملزم به روشنگری نموده اما عدم پاسخگویی محمد فائزی مدیر کل آموزش و پرورش گیلان به یک رویه تبدیل شده و اصل پاسخگویی در آموزش و پرورش گیلان در حد شعار باقی مانده است در حالی که بارها مسئولان دولت سیزدهم بر اهمیت و حساس بودن شفافیت و پاسخگویی به سئوالات مردم تاکید داشته اند.
البته نگارنده در چند هفته اخیر با ارسال تعدادی از سئوالات افکار عمومی تلاش داشته تا پاسخی از مسئولان آموزش و پرورش دریافت کند اما حنظله مرزبند مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش استان گیلان آب پاکی را روی دست افکار عمومی ریخت و پس از پیگیریهای مکرر نگارنده، به صراحت اعلام کرد سئوالات این رسانه تحویل دفتر مدیر کل شده است و تاکنون پاسخی از سوی محمد فائزی ارائه نشده است!!
سئوالاتی نظیر اینکه آیا دستورالعملی وجود دارد که در مدارس شیفتی مدیران هر شیفت یک دفتر مدیریت مستقل داشته باشند؟ چه تعداد مدارس گیلان بالای 30 سال عمر دارند؟ چه تعداد تخریبی هستند؟ چه تعداد نیاز به مقاوم سازی دارند؟ چند درصد کلاسهای مدارس دولتی 26 تا 35 دانش آموز و 36 تا 41 دانش آموز و چند درصد بالای 41 دانش آموز دارند؟ سرانه فضای آموزشی به ازای هر دانش آموز در این استان چه میزان است و چه رتبه ای در کشور داریم؟ آیا مدیرکل آموزش و پرورش رسالتی در حوزه پاسخگویی به رسانهها برای خود قائل است یا خیر؟ اگر این رسالت پاسخگویی وجود دارد رسانه ها به چه طریق باید با وی ارتباط برقرار کنند؟
گفتنی است سئوالات دیگر ارسالی در مطالب آینده این رسانه منتشر خواهد شد. امید است این بار استاندار گیلان مسئولان آموزش و پرورش را ملزم به پاسخگویی کنند.